مادر ادب ؛ مادر مردآفرین ؛ ام البنین

نمی دانم از چشم انتظاریت در مدینه شروع کنم ؛ یا از زمانی که گفتی دیگر مرا ام البنین نخوانید ؛ یا از خمیدگی ات که عصایی جز زینب کبری نیافتی؛

نه ... اصلا از فضیلتت شروع میکنم که در وصف آن همین بس که مادر پدر فضل بودی؛ از کرامتت همین بس که مادر پسری بودی که امان نامه شیطان را به سینه خاک کوبید و گفت: حیرتا! زاده ام البنین امان داشته باشد، اما میوه نازنین رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم ، زاده زهرای مطهّر، امان نداشته باشد؟ ؛

مرحبا مادر ادب ! به گل های خویش فرمودی: از سر ادب، که گل های زهرا علیهاالسلام را، «آقا و مولا» خطاب کنند، نه «برادر».

ای همسر با فضیلت مولایمان علی(ع) ، ای مادر دلاور عمویمان عباس(ع) ، ای مادر باکرامت سربازان میوه دل مادرمان زهرا(س) و ای ام البنین، تو را به ضجه های تنهاییت در مدینه ، تو را به سرداری علمدار کربلا، دعایی کن برای ما ؛ از بس امامان زمانمان را نشناختیم و نشان دادیم لیاقت داشتنشان را نداریم ، هنوز در انتظاریم ، به مادرمان زهرا (س) سلام ما را برسان و بگو به یوسفش سفارش ما را کند.

وفات حضرت ام البنین تسلیت باد